Voetreflexmassage wordt beschouwd als een effectieve vorm van natuurlijke therapie. In de voet is een miniatuurweergave van de gehele mens te vinden. Alle organen en lichaamsdelen zijn via energiestromen verbonden met specifieke reflexgebieden in de voet. Het masseren van deze gebieden kan een positieve invloed hebben op het hele lichaam.
Reacties op elke voetreflexzonebehandeling zijn te verwachten. Veranderingen, of ze nu prettig zijn of niet, duiden erop dat de interne helende kracht van de cliënt is geactiveerd. Het proces van het elimineren en verwijderen van schadelijke stoffen is begonnen. Hoewel deze reacties soms als negatief en bedreigend worden ervaren, zijn ze toch van grote waarde. Ze geven aan dat de voetreflexzonemassage effect heeft.
REACTIES TIJDENS EEN MASSAGE
Lichamelijk: transpireren, koud, warm, schudden, trillen, rood, wit, snel of langzaam ademen, pijn, druk, rustig, gapen, boeren
Emotioneel: huilen, vrolijk, boos
Geestelijk: inzichten, beelden, visualisaties, ervaringen
REACTIES ENKELE UREN NA MASSAGE
Uitscheidingsreacties: koorts, diarree, hoesten, verkouden, huiduitslag, transpireren, sterke geur, witte vloed, menstruatie, pijnsensatie, verdriet, agressie, dromen, etc., etc.
REACTIES NA EEN AANTAL MASSAGES
Regressie wil zeggen dat oude klachten weer terugkomen. Vaak zijn deze klachten in het verleden onderdrukt door antibiotica, hormoonzalven, koortsonderdrukkers of andere medicijnen. Tijdens een genezingscrisis krijgen oude klachten overnieuw een kans. Meestal komen ze kortdurend versterkt terug om daarna helemaal te verdwijnen.
Reacties na een aantal massages kunnen heel uitgerekt voorkomen. Er zijn mensen die onmiddellijk reageren, anderen pas na drie massages. Sommige mensen na meerdere massages en alsof er een wonder gebeurd komt dan alles tegelijk.
HET RECKEWEGSYSTEEM
Homotoxicoseleer betekent leer van de zelfvergiftiging en wordt ook het systeem van Reckeweg genoemd. Hoe verklaart de natuurgeneeskunde het proces van ziek worden? We behandelen eerst het systeem op lichamelijk niveau en daarna op geestelijk en emotioneel niveau.
Het menselijk lichaam is een vloeistofsysteem, waarbij twee derde uit water bestaat. Elke cel wordt omringd door vocht, dat zowel voedingsstoffen aanlevert als afvalstoffen afvoert. De werking van onze cellen, en daarmee ons lichaam, hangt af van deze vloeistof. Vervuiling van de vloeistof door gif- of afvalstoffen kan optreden. De toxiciteit van een stof is afhankelijk van de ingenomen hoeveelheid; een stof wordt pas giftig als het lichaam er fysiek en mentaal niet mee om kan gaan. Een ophoping van afvalstoffen verhoogt het risico op ziekten. Wanneer het lichaam de afvalstoffen niet adequaat kan verwijderen, raken de weefsels verstopt, waardoor cellen minder efficiënt functioneren; voedingsstoffen bereiken de cellen niet en afvalstoffen worden niet verwijderd.
Dr. Reckeweg onderscheidt zes fasen in het vergiftigingsproces, waarbij fase 1 de gezondste is en elke volgende fase meer afvalstoffen bevat.
1 UITSCHEIDINGSFASE
Het teveel aan gifstoffen wordt op een natuurlijke manier uitgescheiden door de nieren (urine), de huid (transpireren), de darmen(ontlasting), de longen (koolzuur) en de baarmoeder (menstruatie). Zijn deze organen overbelast gebruikt het lichaam zijn zg. noodventielen, traanvocht, oorsmeer, speeksel, roos en witte vloed.
2 REACTIEFASE
Lukt het niet om de gifstoffen via de uitscheiding kwijt te raken, dan gebruikt het lichaam andere hulpmiddelen. In de eerste plaats de ontsteking en in de tweede plaats de koorts. Een ontsteking is dus een doelmatige reactie van ons organisme om afvalstoffen onschadelijk te maken. Natuurgeneeskundig gezien proberen we deze reactie te ondersteunen. Het geven van antibiotica betekent het onderdrukken van de natuurlijke weerstand van het lichaam en is een onjuiste behandeling die aanleiding geeft tot het ontstaan van chronische ziekten. In de reactiefase horen naast koorts en griep en ontstekingsreacties zoals neusverkoudheid, longontsteking, blaasontsteking enz. ook eczeem en huiduitslag thuis.
3 DEPOSITIEFASE
Lukt het niet om afvalstoffen via uitscheiding en ontsteking onschadelijk te maken dan kiest het lichaam voor een andere oplossing, namelijk het afzetten van schadelijke stoffen in de minst belangrijke weefsels. Dit gebeurt om vitale organen als hersenen, hormoonklieren, nieren enz. te beschermen. Deze weefsels zijn bij voorkeur het bindweefsel, de spieren, pezen en gewrichten. Deze fase wordt ook wel de stille fase genoemd. Als je echter een beetje op je lichaam let zijn er natuurlijk wel aanwijzingen zoals vochtophoping, stijve spieren en gewrichten enz. Verder horen ook aandoeningen als gal- en nierstenen, kalkafzetting, obstipatie, oedeem, goedaardige tumoren en levervlekken in deze fase thuis.
Tot nu toe speelt alles zich af in het vloeistofsysteem van het lichaam. Fase 1 tot en met 3 behoren daarmee tot de humorale fase. Ziekten in deze fasen noemen we acute ziekten. Acute ziekten hebben het vermogen en het doel het lichaam te genezen, afvalstoffen op te ruimen en de doorstroming te bevorderen. Natuurgeneeskundig proberen we deze processen juist te ondersteunen door de uitscheiding te stimuleren.
Na fase 3 komen we in de cellulaire fase, dat wil zeggen dat de afvalstoffen de cel binnen dringen. Vaak ontstaat dan vernietiging van weefsel. De ziekten die daarbij horen noemen we de chronische ziekten. Het lichaam komt in een soort vicieuze cirkel. Meer afvalstoffen, minder doorstroming, daardoor blijven er meer afvalstoffen liggen, nog minder doorstroming enz.
4 IMPREGNATIEFASE
De gifstoffen dringen de cel binnen. Evenals bij de depositiefase blijft de schade hier beperkt tot een groepje cellen of een orgaan. De cel kan nog herstellen. Tot deze fase behoren aandoeningen zoals migraine, maagzweer, leverbeschadigingen, astma, vleesbomen, lymfeklierzwellingen enz.
5 DEGENERATIEFASE
De cellen zijn zo beschadigd dat zij niet meer kunnen herstellen. Bijvoorbeeld tuberculose, multiple sclerose, verlamming, levercirrose, werveldegeneratie, schrompelnieren en steriliteit.
6 NEOPLASMAFASE
Het regulerende mechanisme (de celkern) is aangetast. Er ontstaat wildgroei aan cellen. Tumoren en gezwellen horen in deze fase. De gezwelvorming is de eindfase van een meestal langdurig proces. In dit proces hoeven niet alle fasen te worden aangedaan. Je kunt bijvoorbeeld van fase 2 naar fase 4 gaan. Omgekeerd is dit ook zo.
Op fysiek niveau is zelfvergiftiging via de darm een veelvoorkomende oorzaak van ziekte. Darmreiniging en gezonde voeding zijn daarom essentieel voor effectieve afvalstoffenuitscheiding. Genezing kan soms gepaard gaan met een tijdelijke verergering van symptomen, omdat opgehoopte gifstoffen in het weefsel vrijkomen. Ziekten die eerder met antibiotica of hormoonzalven zijn onderdrukt, kunnen opnieuw opduiken. Deze middelen onderdrukken de genezingsreactie van het lichaam, waardoor de ziekte onderdrukt blijft. Wanneer de levenskracht door therapie toeneemt, kunnen deze ziekten opnieuw verschijnen, wat een nieuwe kans biedt om te herstellen.
HOMOTOXICOSELEER OP GEESTELIJK EN EMOTIONEEL NIVEAU
Het geestelijke en het emotionele drukt zich uit in het lichaam. Hoe iemand zich voelt komt tot uitdrukking in zijn lichaam. Bij lichamelijke ziekten is er dus altijd een geestelijk en een emotioneel aspect. Emotionele reacties zijn erg beladen in onze maatschappij. Tranen worden snel weggeveegd, jongens huilen niet. Agressie mag niet, terwijl kwaadheid is als een ontsteking, een natuurlijke reactie op een te grote druk van buitenaf op teveel indrukken die je worden opgedrongen. Als we geen ruimte hebben om op een natuurlijke manier te reageren, drukken we de ervaringen die daarmee samenhangen soms zover weg dat ze in het onderbewustzijn terecht komen. Hier gebeurt hetzelfde als bij lichamelijke ziekten. Acute geestelijke en emotionele reacties worden weggedrukt en worden daardoor chronisch.
De fases zoals hierboven beschreven kan je dus ook terugvinden op emotioneel niveau.
1 UITSCHEIDINGSFASE
De indrukken die op je af komen kun je goed verwerken. Andermans boosheid is niet jouw boosheid. Andermans verdriet hoeft jouw niet verdrietig te maken. De ander mag zichzelf zijn en jij ook.
2 REACTIEFASE
Bepaalde indrukken hebben je geraakt. Je wilt je uiten door bijv. lachen, huilen, schrijven, stoeien enz. Door te uiten en terug te geven wat niet van jou is blijf je bij je zelf.
3 DEPOSITIEFASE
Je kunt je gevoelens niet kwijt, je pot ze op. Op een geschikt moment komen ze weer naar boven (ontploffing) en kun je ze alsnog uiten (terug in de reactiefase).
4 IMPREGNATIEFASE
Als het oppotten te lang duurt legt het beslag op je. Het gaat aan je knagen, je vreet jezelf op van kwaadheid bijv. Je bent niet meer de baas over je gevoelens, maar je gevoelens zijn de baas over jou. Angsten en fobieën horen in deze fase thuis.
5 DEGENERATIEFASE
Je raakt je vermogens om gevoelsmatig te reageren kwijt. Je kunt niet meer kwaad worden of huilen. Aan het niet meer kunnen wordt een positieve draai gegeven “waarom zou je kwaad worden als je de lieve vrede kunt bewaren”, terwijl er eigenlijk onvermogen achter schuil gaat. Een kind kan bijv. gaan stotteren als het iets wil zeggen maar er de ruimte niet voor krijgt.
6 NEOPLASMAFASE|
Iemand gaat problemen maken die er niet zijn, nieuwvorming. Er ontstaan waanideeën of zelfmoordneigingen.
Bij de indeling van geestelijke verontreiniging spring je makkelijker van de ene in de andere fase, het is een ijler niveau.
Het is belangrijk om emotionele problemen op te lossen en er ruimte aan te geven, voordat ze zich lichamelijk hebben kunnen vastzetten. Antidepressiva en tranquilizers hebben als effect dat alle gevoelens worden weggedrukt. Je kunt ‘normaal ’ meedraaien in de maatschappij maar leeft eigenlijk in een soort schijnwereld.
Voetreflex helpt je om jezelf weer op de rails te krijgen. En helpt oude en nieuwe ziektes op te ruimen. Benieuwd hiernaar, kom het proberen!